twobbying

Rob Olie, adviseur Public Affairs (artsenfederatie KNMG)

Hyves, Facebook, LinkedIn. Wie heeft niet een account bij één van deze ‘sociale media’? Een hoge mate van interactie is een belangrijk kenmerk van deze media. Communiceren met gelijkgestemden over onderwerpen die men belangrijk vindt. Maar langzaam is er een verschuiving gaande: er is nu Twitter!

Deze maand is het bijna vier jaar geleden dat Twitter door Obvious Corp. is opgericht. De basisgedachte van Twitter is “Wat ben ik aan het doen?”. Twitteraars schrijven in maximaal 140 tekens (vergelijkbaar met een sms bericht dus) wat hen bezighoudt. Dit kan zijn van het ‘goedemorgen wensen’ of ‘naar een vergadering gaan’ tot het geven van een mening over een politiek issue. Deze berichten zet men online, en kunnen door de buitenwereld, de zogenaamde ‘followers’ worden gelezen. Tegelijkertijd volgt de twitteraar zelf ook andere Twitteraars, waardoor realtime conversatie over een diversiteit aan onderwerpen mogelijk wordt.

Zelf heb ik kort voor Koninginnedag 2009 kennisgemaakt met Twitter. Nadat een collega mij geattendeerd had op leuke contacten die hij had opgedaan via Twitter en dat extra effect probeerde te geven door te stellen ‘voor een lobbyist als jij moet dat toch een interessant medium zijn?’. Mijn eerste stappen waren voorzichtig, ik volgde enkele twitterende Tweede Kamerleden, bewindslieden (Jack de Vries en Maxime Verhagen) en journalisten. Toen kwam Koninginnedag. Ik zat achter de computer aan een stuk te werken, Twitter op de achtergrond, toen ik plotseling berichten zag verschijnen over een ongeval in de buurt van de koninklijke familie. Voordat ik het wist werd ik meegetrokken in een drama dat zich als het ware voor mijn ogen afspeelde. Twitterende ooggetuigen, zowel journalisten als omstanders, wisten de wereld op een ongelooflijk snelle wijze te informeren. Retweeten (het herhalen van de berichten in je eigen Twitternetwerkje) zorgde ervoor dat alle informatie razendsnel de wereld door ging. En ja, dat was voor mij de bevestiging dat dit betrekkelijk nieuwe fenomeen mij persoonlijk ook meer mogelijkheden zou bieden.

Er is al enige tijd een aantal kamerleden dat vanuit de Tweede Kamer twittert over zaken die op dat moment in AO of plenair worden besproken. Interessant om vanuit de eerste hand te horen wat er speelt. Totdat de Kamervoorzitter daar een eind aan wilde maken. Waarom eigenlijk? Er is toch niets mis mee als volksvertegenwoordigers hun gedachten delen met een groep mensen die wellicht nog zinvolle bijdragen zouden kunnen leveren aan het debat? En daarmee komen we meteen bij één van de zwakke aspecten van Twitter.

Het kan, indien goed toegepast, een krachtig medium zijn voor tweerichtingsverkeer. Vaak zie je echter dat het gebruikt wordt om korte statements de wereld in te sturen en vervolgens niet te reageren op de reacties van followers op het oorspronkelijke bericht. De Europese verkiezingen lieten bijvoorbeeld zien hoe een aantal politici plotseling actief werd op Twitter, een aantal tweets de wereld instuurde, om vervolgens kort na de verkiezingen weer te verdwijnen. Daarnaast verzuimde een gedeelte van deze politici ook nog eens om Twitter als tweerichtingen communicatiemiddel in te zetten. Het is natuurlijk prima om een politieke statement te doen, maar reageer vervolgens ook op de reacties die daarop komen!

Politic die voorzichtig hun eerste stappen op Twitter zetten. Voorzichtig, want het is zo gemakkelijk om een uitglijder te maken. Een achteloos getwitterde zin kan de volgende dag uitgebreid in de pers aan de orde komen. Dat kan vervolgens voor de politicus voldoende reden zijn om Twitter voortaan geheel te mijden.

Twobbying

In de Verenigde Staten is men al wat meer gewend aan Twitter. Er is daar zelfs lobby via Twitter mogelijk, op voorzichtige schaal. Dat heet, het zal u niet verbazen: “twobbying”. Zo is bijvoorbeeld een twobby opgezet om 17 senatoren te bewegen de financiële rapportages van Senaatcampagnes elektronisch vrij te geven. Het is natuurlijk maar de vraag of een dusdanige directe benadering tot het gewenste resultaat kan leiden. Het zou zo maar kunnen dat de politici de berichten als spam zouden opvatten en de verzender blocken. Kortom, wat voor onze gebruikelijke werkwijzen geldt, geldt ook voor twobbying: overdenk het gewenste resultaat, formuleer een goede boodschap, selecteer specifiek de gewenste persoon en zorg er voor dat die er geen hinder of schade van ondervindt. Ook hier gaat het om wederzijds vertrouwen. Wel is het duidelijk dat Twitter een middel is om een direct netwerk met (twitterende) politici, journalisten, samenleving en stakeholders snel te vormen. Maar ook hier geldt dat voorzichtig met dit medium moet worden omgesprongen. Kortom, probeer het eens, en deel uw ervaringen met uw beroepsgenoten.